درخواست شهیدجهان آرا از مدافعان

به گزارش ایسنا، در سی وسومین روز  از جنگ تحمیلی، آبادان همچنان زیر آتش شدید دشمن قرار داشت و تانک های عراقی از سمت مارد، چند کیلومتر به آبادان، نزدیک شدند. اهواز نیز از سپیده دم امروز (سوم آبان) زیر آتش عراقی ها قرار داشت.

در جبهه میانی قوای دشمن در محورهای مهران و سومار تقویت شدند. در محور گیلانغرب، رزمندگان اسلام نیروهای عراقی را عقب زدند و در محور سرپل ذهاب و قصر شیرین، خسارات سنگینی به دشمن وارد کردند.

هجوم نهایی دشمن در خونین شهر

طرح هجوم نهایی یگان های متجاوز به خونین شهر، از اولین دقایق بامداد  1359/8/2 اجرا می شود. چند روز پیش از آن، رزمندگان در مسیرهای اصلی که از جاده کمربندی به فلکه فرمانداری منتهی می شود، یعنی خیابان های آرش و عشایر، مستقر بوده اند تا از نفوذ بیش تر دشمن جلوگیری کنند.

با آغاز هجوم سنگین و شروع پیش روی عراقی ها از این دو مسیر، نیروهای اعزامی از دزفول و آذربایجان با چند تن از بچه های خرمشهر، در خیابان آرش برای جلوگیری از پیشروی دشمن، با تمام وجود ایستادگی می کنند. سی چهل نفر در مقابل تعداد بسیاری از نیروهای دشمن قرار می گیرند. با وجود فشار سنگین دشمن، بچه ها به مقاومت ادامه می دهند، اما کسی نیست آن ها را پشتیبانی کند.

به زودی از نظر مهمات در مضیقه قرار می گیرند. با بی سیم درخواست مهمات می کنند، اما انتظار بی فایده است. یحیی غضبان زاده به مقر سپاه در کوی آریا می رود و با برداشتن مقداری مهمات به سوی مدافعان خیابان آرش حرکت می کند. بچه ها به مقابله ادامه می دهند، در این درگیری عده ای از متجاوزان کشته می شوند، اما فشار فرماندهان عراقی بر نیروهایشان برای تسریع پیشروی و تشدید هجوم، از شمار مدافعان می کاهد.

دو تن از بچه های آذربایجان و سه چهار نفر آرپی جی زن به شهادت می رسند. بدین ترتیب در پی تشدید حملات، بچه ها گام به گام عقب می نشینند. گروهی دیگر از بچه ها، پس از نبرد بی وقفه 48 ساعته و خستگی و کوفتگی شدید، اوایل شب برای استراحت به مقر خود باز می گردند.

جهان آرا: بچه ها بیایید که شهر دارد سقوط می کند

ساعت 12 شب بی سیم به صدا در می آید و صدای جهان آرا به گوش می رسد: بچه ها بیایید که شهر دارد سقوط می کند.

تلاش دشمن برای تسلط بر فرمانداری و پل شهر/سماجت بعثی ها

بچه ها شانزده نفری به سمت خیابان آرش حرکت می کنند. بچه ها با نزدیک شدن به نیروهای دشمن، درگیری نزدیکی را شروع می کنند و طی چند ساعت نبرد شدید، عده ای از نیروهای دشمن را می کشند و بقیه را از این محور مجبور به فرار می کنند.

مدافعان شهر که از فرط خستگی توان ادامه کار ندارند، حدود ساعت چهار صبح به ساختمان فرمانداری برمی گردند. در ساختمان فرمانداری، هنوز چشمان بچه ها گرم نشده که با صدای تیراندازی مهاجمان، بعضی بچه ها متوجه حضور دشمن در نزدیکی خود می شوند. با ردیابی گلوله ها، گروهی از نیروهای دشمن را روی ساختمانی در 500 متری فرمانداری می بینند.

بچه ها با کمین در نقاط مناسب، مهاجمان را زیر آتش سلاح های خود می گیرند. سماجت دشمن برای پیشروی، با وجود تلفات پی درپی، تعجب بچه ها را برانگیخته است. ساعتی می گذرد، درحالی که بسیاری از نیروهای دشمن کشته شده اند. ناگهان بی سیم به صدا در می آید: «بچه ها داریم محاصره می شویم ـ نه بابا! ما اینجا داریم می کشیم ـ از دو طرف داریم محاصره می شیم. عراقی ها از طرف (کوی) چومه و (خیابان) عشایر دارند می آیند.»

با اخطار رضا دشتی، عباس بحرالعلوم و بچه های دیگر به ساختمان فرمانداری بازمی گردند. بچه ها با تیرباری که روی ساختمان فرمانداری نصب است، به مقابله با مهاجمان ادامه می دهند. طولی نمی کشد که تانک های دشمن از خیابان عشایر وارد می شوند و محل استقرار بچه ها را هدف گلوله های مستقیم قرار می دهند و این در حالی است که مهمات بچه ها رو به اتمام است و سلاح مناسبی برای مقابله با تانک ها ندارند.

بچه ها خود را به میدان فرمانداری می رسانند و در نقاطی از آن سنگر می گیرند. نیروهای دشمن با استقرار در ساختمان فرمانداری و دیگر ساختمان های مجاور، هر جنبنده ای را زیر آتش می گیرند. اولین و مهم ترین هدف آن ها، بستن پل است، بنابراین با تسلطی که از این مواضع به دست می آورند، هر خودرو و عابر را روی پل و اطراف آن زیر آتش خمپاره ها و تیرها می گیرند.

نیروهای محاصره شده در میدان فرمانداری برای خروج از محاصره می کوشند؛ بعضی مجروح شده اند، برخی موفق به خروج از محاصره می شوند.

دشمن هم زمان با هجوم در محورهایی که از طریق جاده کمربندی به پل خرمشهر منتهی می شود و هدف اصلی او را تشکیل می دهد، دو گردان نیز مأمور می کند که با پیشروی در محور چهل متری و مسجد جامع، توجه رزمندگان را جلب کنند و آن ها را از مقابله با پیشروی متجاوزان به سوی پل، بازدارند. در این محور، قوای دشمن با آن که چندان نیرویی در مقابل خود ندارند، موفقیتی کسب نمی کنند و مدافعان مسجد جامع از دست یابی مهاجمان به پناهگاه خود جلوگیری می کنند.

با وجود محاصره کامل، تلاش رزمندگان برای ضربه زدن به نیروهای مهاجم و آزادسازی پل ادامه می یابد. این تلاش ها بی نتیجه نماند و علاوه بر انهدام بخشی از قوای دشمن، رزمندگان در اوایل شب موفق به بیرون راندن مهاجمان از فرمانداری و برطرف کردن چندساعته تسلط دشمن بر پل می شوند.

دشمن با ادامه حملات خود، در اواخر شب مجدداً فرمانداری را به اشغال در می آورد و در محورهای دیگر برای کامل کردن اشغال شهر می کوشد و خود را به مسجد جامع نزدیک تر می کند.

منابع:

مهدی انصاری، حسین یکتا، هجوم سراسری: روزشمار جنگ ایران و عراق (کتاب چهارم)، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ دوم، 1375، صفحه 537

خرمشهر در جنگ طولانی، جمعی از نویسندگان، تهران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، چاپ چهارم صفحات 444، 445، 446، 447، 448، 452، 453

انتهای پیام